Το Βανάδιο ανακαλύφθηκε το 1801 από τον Andres Manuel del Rio, καθηγητή Ορυκτολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μεξικού.Ο Rio έστειλε δείγμα και περιγραφή του ορυκτού στην Ευρώπη. Τα χαρτιά χάθηκαν σε ένα ναυάγιο, τα δείγματα όμως διασώθηκαν και από τη Γαλλία τού απάντησαν ότι αυτό που βρήκε,δεν ήταν κάτι άλλο από το γνωστό ήδη χρώμιο.Ο Rio θεώρησε ότι έκανε λάθος. Τριάντα χρόνια αργότερα ο σουηδός χημικός Selfstroem ανακάλυψε και πάλι το βανάδιο μελετώντας δείγματα σιδήρου σε ένα ορυχείο.
Το βανάδιο απομονώθηκε από τον Άγγλο χημικό Sir Henry Enfield Roscoe, το 1867 ο οποίος συνδύασε VCl3 με H2.
Το στοιχείο ονομάστηκε βανάδιο ,από την πανέμορφη θεά της σκανδιναβικής μυθολογίας Vanadis (Δέσποινα των όμορφων ανθρώπων).
Τα μεγαλύτερα αποθέματα βαναδίου στο υπέδαφός τους διαθέτουν η Νότια Αφρική (25%), η Κίνα (36%) και η Ρωσία (36%).
Το βανάδιο ενισχύει την ανθεκτικότητα διαφόρων μετάλλων.
Κράματα του με αλουμίνιο και τιτάνιο χρησιμοποιούνται για εξαρτήματα αεροπλάνων
Χρησιμοποιείται ως καταλύτης στην παραγωγή θειικού οξέος και μηλεϊνικού ανυδρίτη (για πλαστικά, γλυκαντικές ουσίες, λιπαντικά κινητήρων, στιλβωτικά δαπέδων) και για καθημερινά εργαλεία κοπής.
Το 85% της παραγωγής καταναλώνεται για ενίσχυση του χάλυβα, το 10% για κράματα με τιτάνιο. Από κράμα αλουμινίου - βαναδίου - τιτανίου κατασκευάζονται τα ειδικά αμαξίδια που χρησιμοποιούν οι αθλητές στους Παραολυμπιακούς Αγώνες (π.χ. στο μπάσκετ), διότι πρέπει να αντέχουν σε μεγάλες καταπονήσεις.
Φροντιστήριο Φυσικής-Χημείας
Τζικόπουλος-Βαρδούλη
Τοπάλη 79-Βόλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου